Her şeyi 140 karakterle anlatmayı empoze eden Twitter kültürüne alışan bir insan, 140 karakterin imkân verdiği kelime sayısıyla düşünmeye de alışmaz mı?
Twitter kültürünün en iyi ihtimalle söyleyeceklerimizi en konsantre şekilde söylemeye alıştırdığını varsaysak bile, 140 karakterlik kelime ile düşünmeye alışan insanlar konsantre düşünce üretebilirler mi? Konsantre yazılmış o kelimeleri açımlayabilecek dağarcığa sahip olabilirler mi?
140 karakterlik sözcükten fazlasına zaman ayırmak istemeyen insanların Whatsapp’ta yazışmaya veya Instagram’da fotoğraf – video izlemeye saatlerce zaman ayırmaları ilginçtir.
Elbette insanların seçimleri özgürlükleridir ancak her seçim bizi özgür kılmakta mıdır?
Hiçbir şeye zamanımız yok artık. Çağ, hızlı hareket etme çağı. Artık güçlü olan zayıf olanı değil, hızlı olan yavaş olanı yok edecek duruma geldi. Fakat basit bir fizik kanunu vardır; hızlı olan çabuk tükenir/geçer. Rus şair Andrei Voznesensky o enfes şiirinde 50 yıl önce dile getirmişti bu tükenişi:
….
Robotlar,
robotlar,
robotlar
Sözümü kesiyorlar
….
Zaman yok düşünmeye artık
Doldurulur gibi konserve kutularına
Brüt ve net. Bürolara tıkıldık
Zaman yok artık insan olmaya.
Bir sabah uyandı bir köylü kızı
Doğruldu bir şairin yatağında
‘Bir çift söz edemedik’ diye yakındı
‘‘Bütün gece boyunca.”
….
Elli yıl öncesinde bile şairin canını yakan bu mekanikleşme karşısında siz de Kızılderililerin dediği gibi “Ruhunuzu bedeninizin gerisinde kalmış” hissetmiyor musunuz?
